Na een wat moeizame periode onder Gerard Kerkum en interimdirecteur Peter Vogelenzang was het op 17 december 2007 zover. Op die dag kwam president commissaris Dick van Well naar buiten met het nieuws dat Feyenoord zijn nieuwe algemeen directeur had gevonden. Naast een commercieel directeur en financieel directeur kwam Eric Gudde als nieuwe algemeen directeur: “We zijn verheugd dat het directieteam nu compleet is“. Naar eigen zeggen: “Slechts dertig seconden had Eric Gudde nodig om zichzelf en zijn gezin ervan te overtuigen dat hij geschikt was als algemeen directeur van voetbalclub Feyenoord”. Wellicht heeft hij inmiddels wel eens terug gedacht of hij niet beter op basis van gevoel en emotie die keuze had moeten maken, maar op basis van verstand. Helaas een rode lijn in zijn tijd bij Feyenoord. Ongelukkige keuzes.

Niet voor niets is hij al een aantal jaren de kop van jut en ondanks dat hij de ene foute keuze aan de andere rijgt en er intern geen enkele steun is voor de beste man kan hij gewoon blijven zitten. Dat is gek! Het maakt niet uit welke Feyenoord-watcher je aanhoort, of welke krant of programma. Vrijwel allemaal hebben ze inmiddels al veel en veel kritiek geuit richting Eric Gudde. Dat is natuurlijk niet voor niets. Het was vorige week nog de NOS die in een uitzending schreef dat ‘Feyenoord word geteisterd door wanbeleid’. Elke week klinken de anti-Gudde liedjes harder. Dus kortom: Tijd voor een analyse.

We twijfelden tussen de titel: De vijf dingen waarvoor Eric Gudde is aangesteld en die hopeloos mislukt zijn of Vijf redenen waarom Eric Gudde moet vertrekken bij Feyenoord.

Wie zijn aanstellingsbericht(en) (1)(2) erbij pakt leest de volgende belangrijke taakstellingen. Dus gaan we gewoon even kijken naar die vijf punten. Komt ‘ie:

1. Het begeleiden van de eenwording van profs, amateurs en stadion

Op dit eerste punt kunnen we kort zijn: Het bestuur van Sportclub Feyenoord heeft enkele jaren geleden besloten niet meer met Eric Gudde te willen communiceren. Men zegt dat tijd alle wonden heelt, maar dit ene zinnetje zegt genoeg over de onderlinge verstandhoudingen tussen de drie partijen. Het is ook niet voor niets dat in de ‘centrale stichting’ vergaderingen de directies van stadion en club slechts welkom zijn als toehoorder. Dat momenteel de drie partijen lijken te opereren is meer geluk dan wijsheid. De onderlinge frustraties en het ongenoegen zijn zo groot dat de enige gemeenschappelijke deler is dat ze zo snel mogelijk van elkaar af willen. De onderlinge relaties zijn dermate verziekt dat er geregeld grote en kleine problemen zijn. We kunnen hier tientalen voorbeelden noemen maar voor ons het grootste typerende voorbeeld: Enkele jaren geleden probeerde Feyenoord Rotterdam N.V. beslag te laten leggen op de Europacup 1 die Sportclub Feyenoord in 1970 heeft gewonnen. Tja…

In het begeleiden van de eenwording heeft hij dus helaas ook volkomen gefaald. Tenzij je natuurlijk denkt dat het goed is als zo’n belangrijke opdracht halverwege (tijdens een door je zelf gecreëerde impasse) uit je handen getrokken wordt en je je er niet meer mee mag bemoeien van… nou ja, alle partijen. Dan heb je niet echt een productieve bijdrage geleverd… to say the least

2. Zal ook de bouw van een nieuw stadion moeten begeleiden

Eric Gudde die had een plan… Bij zijn aanstelling werd hierover het volgende geschreven in het NRC Handelsblad: De voorbije jaren bezocht Gudde als directeur Sport en Recreatie in tal van steden stadions om zich een oordeel te kunnen vellen over een nieuw te bouwen onderkomen voor Feyenoord. In de eerste voorlopige bouwtekeningen dient de Allianz Arena in München als voorbeeld. Maar het Emirates Stadion van Arsenal heeft vanwege de sfeer ook indruk gemaakt op Gudde. „Het is absoluut noodzakelijk dat De Kuip een waardige opvolging krijgt. Een stadion dat bij de top van Europa zal horen. In 2013 of 2014 zou het er zo’n beetje moeten staan. Daarbij houden we er ook rekening mee dat Nederland zich mogelijk kandidaat stelt voor het wereldkampioenschap voetbal van 2018.”

2013 – 2014. Need we say more? Al tien jaar lang wordt er tevergeefs geprobeerd om een nieuwbouwplan te calculeren. Keer op keer op keer blijkt dat dit financieel helemaal niet haalbaar is en het Feyenoord geen extra geld op levert. De tunnelvisie omtrent nieuwbouw is zelfs zo triest dat toen Feyenoord met het verkenningstraject geconfronteerd werd met een objectief en gedegen en breedgedragen vergelijkingsonderzoek sprak President Commissaris Dick van Well: “Als ik in 2006 had geweten wat ik nu weet, dan waren we niet eens aan nieuwbouw begonnen”. Het is dan natuurlijk ook volkomen logisch nadat de Commissarissen van Feyenoord dankzij een her-calculatie van Eric Gudde en Jan van Merwijk het BAM-renovatie-plan op een verschil van slechts 6 miljoen euro lieten klappen, Eric Gudde nu de kopman is van de projectgroep die Feyenoord maar liefst één miljard wil laten betalen. Dat is dus 1000 miljoen, of zo’n 794 miljoen meer (!!!) dan Feyenoord zou moeten betalen voor het BAM-renovatie-plan. Toegegeven. We krijgen voor die meerprijs van 794 miljoen dan wel een stadion dat net zo goed is als renovatie en precies dezelfde oppervlaktes heeft om commercieel te exploiteren.

De kans dat dit plan dus wel gaat lukken is verwaarloosbaar, maar we laten ons graag verrassen natuurlijk. We kunnen in elk geval niet zeggen dat Eric niet zijn best doet om een nieuw stadion te begeleiden. Hij houdt krampachtig aan deze opdracht vast. Maar om nou te zeggen dat hij er heel erg succesvol in is… Dit nieuwe nieuwbouw plan is het 4e nieuwbouwplan onder Eric Gudde dat onder de hamer komt en het 7e plan in totaal. Gelukkig is er recent bekend gemaakt dat Feyenoord na bijna tien jaar Eric Gudde nog altijd geen Plan van Eisen heeft om invulling te geven aan het stadion. Wat best bijzonder is als je je bedenkt dat je zonder Plan van Eisen helemaal niet kan kiezen tussen renovatie en nieuwbouw. De wens is hier de vader van de gedachte. Waarbij het enige probleem is dat de wens helemaal geen rekening houdt met het wat beste voor Feyenoord is. En dat is best wel triest als je de algemeen directeur van Feyenoord bent en je streeft niet het beste na voor de club waar je bij mag werken.

Zoals je hierboven kan lezen was het originele plan om de deuren te openen in het seizoen 2013 – 2014. Dat ligt inmiddels al vele seizoenen achter ons. Vandaag de dag praat men over een opening in het seizoen 2023 – 2024. Dat is net zoveel jaren vertraging als dat Eric Gudde werkzaam is bij Feyenoord. Uit een peiling onder honderden fanatieke Feyenoord-supporters blijkt dan ook dat vandaag de dag amper 10% van de supporters van mening is dat Eric Gudde goed werk doet wat het stadion betreft. Oepsie…

Eric Gudde die had een plan. Een stadionplan dat er nooit van kwam…

3. Heel nadrukkelijk bij het voetbal betrokken zijn (hoop om titels binnen te halen)

Toen Eric Gudde werd aangesteld zat Peter Bosz nog als technisch manager in De Kuip. Een soort van gedoogde technisch directeur. Eric Gudde moest toezicht houden op het aan en verkoopbeleid van Peter Bosz en laten we zeggen: Dat verliep niet echt soepel. Dick van Well vertelde ons ooit eens dat Peter en Eric de consequenties van alle grote aankopen hadden uitgezet op één velletje. Dat een beetje in de richting ging van: “Makaay + Gio + Hofland + De Cler = Champions League = Nieuw stadion = Structureel succes”. En we zouden héél graag willen dat dat een grap was, maar dat is het niet. We weten allemaal hoe dit is afgelopen: Eén groot drama. De begeleiding was dramatisch. De keuze voor de trainer(s) was dramatisch. De keuzes voor de technische staf waren dramatisch en ook de samenstelling van de selectie was dramatisch. Eenzijdig zonder enige balans met grote ontevredenheid en onbegrip tot gevolg. Als je Eric Gudde een cijfer moet geven voor de begeleiding van Peter Bosz dan is dat cijfer minder dan een 0. En dan hebben we het nog niet eens over de megatransfer die Gudde door de neus van de club boorde omdat hij een bod op Jonathan de Guzman dat via de fax binnen kwam niet serieus nam en zo de prullenbak in gooide zonder er ooit achteraan te bellen. Tja…

Onder Eric Gudde is er meer gebeurd op dit vlak. Zo koos meneer ervoor om het trainingsveld naast De Kuip op te ruimen en er een paar mooie parkeerplaatsen voor terug te leggen. Het gevolg is dat de hele selectie van Feyenoord al een aantal jaar moet lopen of met invaliden busjes naar het trainingsveld moest gaan. Wat één en ander nog kwalijker maakte was dat Eric had besloten om de nieuwe trainingsaccommodatie mee te financieren met een nieuw stadion. Dat is op zich niet slecht, maar aangezien je net hebt gelezen wat voor grote flop die nieuwbouw hersenspinsels elke keer worden, zorgde al die mislukte nieuwbouw plannen er ook voor dat Feyenoord al tien jaar loopt aan te modderen met sub-optimale trainingsfaciliteiten. Toen de gemeente Rotterdam het een beetje zat begon te worden en Feyenoord het mes op de keel zette: “Of nu duidelijkheid of we gaan jullie toekomstige trainingsvelden ombouwen tot een wijkboerderij” besloot Feyenoord hals over de kop de grond te kopen om het nieuwe complex op te gaan bouwen. Inmiddels is dat bijna een jaar geleden en er is nog altijd vrijwel geen beweging te zien op de plek waar het nieuwe trainingscomplex moet verschijnen.

De prestaties van Eric Gudde op dit vlak waren zo verschrikkelijk dramatisch dat de Raad van Commissarissen al vrij snel deze hele portefeuille en bijbehorende dossiers bij hem heeft weggehaald en is overgegaan tot de aanstelling van Martin van Geel als technisch directeur (!). Dat is best wel triest als je bedenkt dat dat dus ook deze vierde taak hem is ontnomen. Je zou bijna gaan denken dat Eric Gudde echt totaal ongeschikt is voor zijn functie. En dan moet de klapper nog komen.

4. In structurele zin zullen zowel sportief als financieel een sterke organisatie neerzetten

Wie de afgelopen tien seizoenen sportief bekijkt ziet pieken afgewisseld met diepe dalen. Onder Eric Gudde heeft vrijwel elke trainer geklaagd over het totaal gebrek aan topsport mentaliteit. Mario Been, Gert-Jan Verbeek, Bert van Marwijk, Ronald Koeman en ook Gio heeft al wat prikjes gegeven vorig seizoen. Onder Eric Gudde hebben twee kinderen van Varkenoord een negatief clubrecord gevestigd: 10-0 voor Mario Been en 8 nederlagen op rij voor Giovanni van Bronckhorst. In beide gevallen zat Eric Gudde ondergedoken en was hij als voorman van de club nergens te bekennen om zijn trainers uit de wind te houden of om een poging te wagen de situatie te behelzen. Zowel Mario Been als Giovanni werd te drogen gehangen en vooral dat laatste schoot vorig seizoen bij gigantisch veel supporters in het verkeerde keelgat. En terecht. Sportief structureel is dus onder zijn beleid volkomen mislukt, er is helemaal geen enkele sprake van structuur. Het beleid is volkomen ad-hoc en paniekvoetbal. Vandaag vliegt men naar het oosten, morgen naar het westen. Lachwekkend.

Dan het financiële verhaal. Veel supporters zijn van mening dat Eric Gudde de club financieel heeft gered. Maar is dat wel zo? Bij zijn aanstelling eind 2007 stond Feyenoord er inderdaad financieel niet zo goed voor. Met het vertrek van Jorien van den Herik had Feyenoord een schuld van ongeveer 20 miljoen euro opgebouwd. Toen Gudde aangesteld werd heeft hij samen met commercieel directeur Chris Woerts en Onno Jacobs allerlei dubieuze plannetjes ontwikkelt. Talentpool I en II, een Feyenoord Spelers Investeringsfonds, een Beloftenpool, uitgifte van certificaten van aandelen en Feyenoord Overbruggingscertificaten. Dit leverde alleen al in de periode 2007 – 2009 een extra schuld op van maar liefst 18,5 miljoen. Ja. Jorien heeft het financieel slecht achtergelaten, maar geeft dat automatisch toestemming om de verdubbelaar in te zetten? Om nog maar te zwijgen over de bizarre randvoorwaarden die de club aan al deze constructies hing. De torenhoge rente-uitkeringen, het strooien met gratis belevingsrechten en het ergste; de garanties die Feyenoord gaf. Voor externe investeerders was er geen enkel risico. Dit werd gedaan om alle modelletjes zo aantrekkelijk mogelijk te maken, wat op hun beurt weer allerlei dubieuze figuren trok naar De Kuip.

De schuldenlasten van Feyenoord werden zo snel zo verschrikkelijk hoog dat Feyenoord in de betalingsproblemen kwam en men bijvoorbeeld leasecontracten af moest kopen en sponsordeals werden omgesloten om de liquiditeit te waarborgen (dat Feyenoord de salarissen kon blijven betalen). Eric Gudde bracht Feyenoord helemaal zwaar in de rode zone toen ze ook nog eens het bizarre besluit namen om Sekou ‘teen’ Cissé aan te trekken voor 6 miljoen. Dit zorgde ervoor dat Eric Gudde de club echt over de rand van de afgrond trapte. Feyenoord was waarschijnlijk failliet gegaan als een groep investeerders onder de naam Vrienden van Feyenoord (VvF) geen touw achter de club aan hadden gegooid. Sindsdien hangt de club aan dit zijden draadje en doet Eric Gudde er helemaal niets aan de club weer ‘heel’ te maken. Inderdaad: Onder leiding van Eric Gudde moesten alle schulden omgeruild worden voor 49% van de aandelen. Feyenoord heeft geen fysieke euro gekregen. Of zoals er in 2009 werd geschreven in de Volkskrant: Feyenoord heeft helemaal niets meer; geen bezittingen, geen talent wat nog verkocht kan worden en geen goodwill. Alles is verpand. Bovenop de schuld van 21 miljoen zijn er sinds 2007 voor ruim 35 miljoen nieuwe verplichtingen aangegaan, maar het heeft niet geleid tot sportieve successen. Het zal dit seizoen buigen of barsten worden. Inmiddels gaat het een stukje beter met de club. Dankzij het goede verkoopwerk van Martin van Geel is de club uit die penibele situatie gekropen. Inmiddels maakt Feyenoord een bescheiden winstje en zou het erg verstandig zijn als Feyenoord de aandelen terug zou kopen van de Vrienden van Feyenoord. Of dat gaat gebeuren is nog maar de vraag, want de relatie Eric Gudde – Vrienden van Feyenoord is ook tot het nulpunt gedaald. Het is zelfs zo triest dat Gudde ervoor heeft gezorgd dat bij de recente beker huldiging op het stadhuis Pim Blokland niet was uitgenodigd. Met alle gevolgen van dien. Over kwaad bloed zetten gesproken…

Veel supporters denken dat Feyenoord geen schulden meer heeft. Dat verhaal is dus vooral erg complex gegoochel met cijfertjes en de boel rooskleurig voor doen. Feit: Toen Eric Gudde kwam was Feyenoord 160 miljoen euro waard (bron: Interview Chris Woerts, Sport en Markt, 2006) en had de club 20 miljoen euro schuld. Na drie jaar Gudde had de club 40 miljoen euro schuld en werden deze schulden omgezet in 49% van de aandelen. De waarde van Feyenoord was dus in enkele seizoenen gedevalueerd tot de helft (zo’n 80 miljoen). En tot overmaat van ramp is daarvan de helft ook nog eens niet meer in handen van Feyenoord zelf. Hoe kan je zeggen dat dat goed beleid is? Onmogelijk!

Financieel gezien heeft Eric Gudde samen met Onno Jacobs het dus helaas ook dramatisch gedaan, het is niet voor niks dat de Vrienden van Feyenoord de financiële geldstroom van Feyenoord met haviksogen bekijken vandaag de dag. Dat is waarschijnlijk de enige reden waarom Eric Gudde geen bizarre dingen meer heeft gedaan; omdat hij simpelweg niet meer de mogelijkheden heeft om op eigen houtje bizarre dingen te doen.

5. Het gezicht van de club, en treedt daar waar nodig op als clubwoordvoerder

Last but not least… Eric Gudde als gezicht van de club. Wellicht de kerntaak van een algemeen directeur. Bij zijn aantreden begon hij al met een 5-0 achterstand op dit vlak, want al bij zijn aanstelling blijk dat Eric Gudde ‘het’ Feyenoord-gevoel niet heeft: “Mijn band met Feyenoord? Ik heb nooit een seizoenkaart gehad, maar ik heb talloze wedstrijden op Varkenoord bezocht toen mijn zoon daar in de jeugd speelde. Verder kom ik uit hoofde van mijn huidige functie regelmatig bij Excelsior, Sparta en Feyenoord”. Nu kan je betwisten dat je niet persé het Feyenoord-gevoel moet hebben om directeur te zijn, en dat is waar. Voor technisch directeur en financieel directeur kan je prima functioneren als je niets met Feyenoord hebt.

Echter voor de commercieel directeur en algemeen directeur is het van het grootste belang om niet alleen de club te snappen, maar ook de club te voelen. Dat definieert of ze wel of niet botsen en wel of niet maximaal renderen. Ja. Het is mogelijk om dit gevoel te krijgen of om te leren, maar slechts enkele maanden na bijna 10 jaar dienstverband noemde Eric Gudde de supporters van Feyenoord ‘klanten’. Dan begrijp je dus overduidelijk niet wat voor club Feyenoord is en voel je ook niet wat de supporters voelen. Na tien jaar dienstverband is er dus geen enkele progressie. Zijn benadering is klinisch en een beetje apathisch wat verklaart ook waarom hij zo weinig draagvlak heeft binnen en buiten de club. Hij snapt ‘het’ niet, en na 10 jaar lijkt het er niet op dat hij het ooit zal gaan snappen.

Gelukkig scoort hij als woordvoerder stukken beter… Burgemeester Ahmed Aboutaleb vecht al een aantal jaar openlijk een vete uit met Eric Gudde, omdat hij vind dat Eric er een potje van maakt. Aan de andere kant moeten we constateren dat Gudde het vrijwel nooit op de juiste manier heeft opgenomen voor de club. Of het nu de berichtgeving is over Jorien van den Herik, de ronduit grove publieke beledigingen aan het adres van De Kuip. Of het nu gaat over vertrekkende spelers die zijn bestempelt als geldwolven of door bij problemen met supporters de clubnaam zelf zo hoog mogelijk aan de schandpaal te nagelen: Vrijwel alles wat uit zijn mond komt is ongelukkig of ronduit negatief voor Feyenoord.

Aangezien het inschakelen van gedragsexperts tegenwoordig schering en inslag is, deden we het zelf ook. De vraagstelling: Ben je bekend met het gedrag van Eric Gudde en wat kunnen we verwachten? Het antwoord: “Het is duidelijk dat Gudde wel bijzonder vaak bij conflictgevallen betrokken is. Hij neemt grote risico’s zonder zich daarbij bewust te zijn van de consequenties die ermee gepaard gaan. Hij kijkt neer op anderen, geeft anderen vrijwel altijd de schuld en hij heeft de neiging om te heersen en manipuleren. Ook is duidelijk dat hij vaak liegt en probeert om de massa te misleiden om zijn eigen hachje te redden. Daarmee heeft hij alle karaktereigenschappen van de typische narcist. Als hij echt die psychische stoornis heeft dan is dat iets waar hij niet meer vanaf komt en durf ik wel te stellen dat de lijn van de afgelopen tien jaar doorgetrokken gaat worden. Dat wil zeggen: Meer problemen, meer gezeur, meer extreme maatregelen en sluit ook niet uit dat hij met de club gigantische risico’s gaat nemen. Eigenlijk wil je iemand met deze karakter eigenschappen helemaal niet in zo’n belangrijke functie hebben. Hier is duidelijk niet naar gekeken bij zijn aanstelling”.

Als laatste heeft Eric Gudde, ondanks zijn verwoede pogingen simpelweg niet de uitstraling van een algemeen directeur. Hij heeft hierdoor geen enkele autoriteit en zal dat waarschijnlijk nooit meer krijgen ook. Rond het stadiontraject noemde de gemeenteraad zijn houding (en die van Van Merwijk) ‘autistisch’. Hij wordt door vrijwel elke Feyenoord watcher als onbetrouwbaar bestempeld omdat hij meermaals is weggelopen uit interviews en afspraken niet is nagekomen. Momenteel beticht zowel burgemeester Aboutaleb als de beide supportersverenigingen én de Feyenoord supportersraad hem van het verspreiden van foutieve beeldvorming rond de besluitvorming aangaande de maatregelen bij Europese duels. Een peiling onder honderden fanatieke Feyenoord supporters bevestigd ook dat zijn uitstraling niet meer te redden is. Slechts +/- 8% van de supporters van Feyenoord is van mening dat Eric Gudde als een betrouwbare man oogt. Daar ga je geen zaken mee doen…

Dit alles was reden voor de Raad van Commissarissen van Feyenoord om hem ‘een stapje terug te laten doen’ en hem zo min mogelijk te gebruiken als spreekbuis. Wat eigenlijk bureaucratische taal is voor: “Hij is volkomen ongeschikt als gezicht van de club en als woordvoerder”. En dat is best wel jammer als dat één van je kerntaken is…

Dit waren de vijf dingen waar Eric Gudde voor is aangesteld en die alle vijf eigenlijk compleet mislukt zijn. Momenteel heeft Feyenoord voor bijna elke afdeling een manager die op eigen initiatief besluiten kan nemen en deze slechts ter controle voor hoeft te leggen aan zijn leidinggevende directeur. We horen je denken: Wat doet die Eric Gudde dan eigenlijk de hele dag? Tja… Wie het weet mag het zeggen, want zoals je kan lezen zijn de meeste van zijn taken overgenomen en de dingen die hij nog wel mag doen heeft eigenlijk alleen maar ellende opgeleverd…

Eric Gudde heeft door zijn falen zichzelf overbodig gemaakt, en dat is best wel teleurstellend als je bedenkt dat hij met de grote tam-tam binnen werd gehaald. Er is dus eigenlijk geen andere optie dan te vertrekken. En dat is ook gelijk lastig. Want het wanbeleid zit dieper. Eric Gudde heeft namelijk een vast en doorlopend contract gekregen bij zijn aanstelling. Over een cruciale fout gesproken, want uit een peiling onder honderden fanatieke Feyenoord supporters blijkt dat slechts +/- 10% van de Feyenoorders het wel fijn zou vinden als Eric Gudde aan zou blijven als algemeen directeur. Een schokkende 90% ziet de beste man liever vandaag vertrekken dan morgen. Dat is dus 40% minder draagvlak dan Donald Trump heeft om President van Amerika te worden… Hoe is het? Het is niet voor niets dat #Guddeweg trending topic werd in Nederland op socialmedia. Tienduizenden mensen gaven die dag collectief aan dat ze Gudde liever kwijt dan rijk waren. Waarschijnlijk de grootste prestatie die Gudde heeft bereikt in zijn tijd bij Feyenoord.

Er is dus geen enkele draagvlak meer voor deze man. Bij niemand. Rest de enige vraag: Wie van de commissarissen gaat hem uit zijn lijden verlossen? Want… Nu is het tijd. De hoogste tijd…

Vorige week zagen we het weer: Het grote Manchester United kwam, zag en kreeg een pak slaag. Het is niet de eerste grote club die zich stuk bijt op het fenomenale stadion op Zuid. Of je nu Manchester United bent, Juventus, Ajax, PSV, AC Milaan, Borussia Dortmund, Sevilla of Olympic Marseille: Het Legioen in De Kuip zorgt er vaak voor dat de groten der aarde nog groter worden, maar het zorgt er ook voor dat de groten der aardige soms krimpen tot zielige mannetjes die zich geen raad meer weten met een bal.

Of je nu Paul Pogba heet. Lurling of Ketelbinkie… Of je linksachter bent of een midvoor… De druk in De Kuip die speelt je parten: Zo erg dat je deze wedstrijd verloor…

Ja, dat is dus een rijmpje op het uber-Rotterdamse liedje Ketelbinkie, maar zonder dollen: De druk in De Kuip is groter dan waar dan ook. Het zijn niet alleen tegenstanders die kapot gaan in De Kuip. Of scheidsrechters die zich helemaal gek laten maken en zich in allerlei bochten wringen om Feyenoord te bevoordelen, of juist extreem te benadelen om te laten zien dat ze zich niet laten intimideren. Soms zijn het ook spelers die in het Rood-Wit spelen. Die feitelijk tot ver boven de wolken worden geschreeuwd door Het Legioen, maar in plaats van die psychologische voorsprong bezwijken ze onder de druk van De Kuip: Kuipvrees. Vijf Feyenoord-spelers die de druk bij Feyenoord niet aan konden en zichzelf hebben gewisseld (soms letterlijk).

5. Anthony Lurling

We trappen deze lijst af met Anthony Lurling. Als kleine jongen was hij helemaal gek van Feyenoord. Een echte Feyenoorder zo zei hij zelf. Hij keek er dan ook echt naar uit om voor Feyenoord te komen voetballen. Schitteren in De Kuip was alles wat hij ooit wilde bereiken als voetballer. En toegegeven: Echt slecht was Lurling niet bij Feyenoord maar ‘het’ klikte niet tussen Het Legioen en de buitenspeler. Hij was bij Feyenoord een schim van de succesvolle voetballer die hij was bij SC Heerenveen. Het kwam allemaal door de angst die beter bekend staat als Kuip-vrees. Vele jaren na zijn seizoenen bij Feyenoord zou hij daarover zeggen: “Ik denk dat het voor mij makkelijker was geweest in Eindhoven te voetballen dan in Rotterdam. Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste training bij een arm werd gepakt door zo’n uit de klauwen gewassen Feyenoord-supporter. We accepteren je alleen als je scoort tegen Ajax, beet hij me toe. Geloof me, dat doet iets met iemand bij wie voorgaande jaren alles voor de wind was gegaan in Den Bosch en Heerenveen. In oefenduels stond ik soms echt te bibberen op het veld, als langs de lijn een stuk of vijfduizend Feyenoord-fans stonden. Vaak dacht ik: als mijn volgende actie mislukt, ga ik eraan. En toen moest het seizoen dus nog beginnen…”

4. Dwight Tiendalli

Dit soort topics kunnen net zo goed de titel dragen “vijf mislukte aankopen”, want dit is er weer eentje: Dwight Tiendalli. Daar valt dus ook weinig over te vertellen behalve het feit dat Tiendalli dus niet echt opgewassen was tegen de verwachtingen. In het seizoen 2006/2007 zat Feyenoord in een financiële en sportieve dip. Om de succeshonger van Het Legioen te stillen werden diverse spelers aangekocht simpelweg om naar de wolven te gooien. Achteraf kan je zeggen: Dwight was er zo eentje. Met knikkende knieën kwam hij de tunnel uit. Het was zelfs zo erg dat teamgenoot, veteraan en clublegende Pierre van Hooijdonk bij wijze van grap (= voetbalhumor) een pak met luiers aan hem overhandigde in een volle kleedkamer: “hiero, voor als je straks het veld op moet dan kan je het gewoon laten lopen als je het in je broek doet”. Nodeloos om te vertellen… Na nog geen dertig wedstrijden voor de Rotterdammers in drie seizoenen en een verhuur aan Sparta, ontbonden Feyenoord en hij op 31 augustus 2009 in overleg zijn contract.

3. Ulrich van Gobbel

Hé lekker. Tussen vier spelers die de Kuipvrees niet meer te boven kwamen plaatsen we U-U-Uli: “Kuipvrees? Ik heb daar echt last van gehad. Ik moest ballen aannemen, maar kreeg mijn benen bijna niet meer omhoog. Dat was angstaanjagend. Ik was nerveus, had nog nooit voor zoveel mensen gespeeld. Ik wist dat ik moest presteren en dat was niet altijd even eenvoudig.” De tiener kreeg hulp vanuit de hoek die hij in zekere zin het meeste vreesde. Het legioen, bepaald niet verwend in die tijd, mocht die snelle en bonkige speler wel en liet dat duidelijk merken. “Als ik aan de bal kwam, ging heel het stadion van U-U-Uli. Het gaf een heerlijk gevoel om zo jong al gerespecteerd te worden door de supporters. Pure euforie bracht dat bij me teweeg.” Met die Kuipvrees was het dan ook snel gedaan. Ulli van Gobbel werd een van de populairste Feyenoord-voetballers uit de jaren ’90. Werd een regelrechte legende toen hij bij de huldiging van Feyenoord op de Coolsingel de microfoon greep en op zijn hardst begon te zingen: “En wie niet springt…”

2. Gabor Babos

De onbetwiste nummer één van deze lijst is Gabor Babos. Geen kwaad woord over de vriendelijke Hongaar. Hij was bij NAC en bij NEC absoluut een goede keeper in de dop. Zijn lengte en zijn reflexen zorgde ervoor dat hij bij NAC een prima seizoen keepte. Zijn contract liep af en het was reden voor Feyenoord om hem aan te trekken als vervanger voor de vertrekkende Zoetebier. Babos leek alles te hebben, maar kreeg ongekende last van Kuipvrees. Naar eigen zeggen kon hij niet meer nadenken als hij onder de lat stond in De Kuip. De ene blunder na de andere tot gevolg. Babos werd in zijn eerste seizoen bij Feyenoord tot twee keer toe uit de basis gehaald en kon het seizoen erop al op zoek naar een andere club. Babos speelde alleen in het seizoen 2004 – 2005 voor Feyenoord, maar tot jaren na zijn afscheid ontving de sympathieke Babos applaus van het Feyenoord Legioen… En keepte hij in De Kuip TEGEN Feyenoord een aantal enorm goede wedstrijden!

1. Michael Aerts

Na Babos kwam Aerts. De kale gabber kwam in het seizoen 2005 – 2006 in de selectie van Feyenoord terecht. In een bijzonder moeilijk seizoen met een heel matig elftal had de ervaren Michael Aerts het zo mogelijk nog moeilijker. De ene na de andere wedstrijd ging verloren en vaak ging de keeper niet vrijuit. Hij kreeg zoveel last van Kuipvrees dat hij na het tweede tegendoelpunt thuis tegen FC Twente zichzelf liet wisselen, omdat hij de druk niet meer aan kon. De kranten schreven erover: “Het moet even gevoeld hebben alsof de hele wereld tegen hem was. Maikel Aerts blunderde gisteren in het duel met FC Twente (4-2) opnieuw opzichtig en drukte zijn hoofd diep tussen de graszoden. Enkele minuten en een striemend fluitconcert later vroeg hij zelf om een wissel. Voor Aerts is het daarmee einde verhaal bij Feyenoord. ” En toenmalig hoofdtrainer Erwin Koeman sprak: “Omdat hij zichzelf heeft gewisseld. Hij gaf aan dat hij zich niet lekker voelde. Door die fout kreeg hij een enorme tik en als iemand daar mee zit, is hij het wel. Dan is het mijn taak hem eruit te halen, want keepen bij deze club is heel moeilijk.” Aerts werd vervangen door Sherif Ekramy, die het overigens ook nooit zou maken in De Kuip, maar die liet tenminste niet zichzelf wisselen.

Dat waren vijf spelers die helemaal stuk gingen in De Kuip. Kuipvrees. Het is niet niks. Het is gelukkig wel eenvoudig te genezen als je voetballer bent van Feyenoord: Besef dat De Kuip jouw stadion is. Al die mensen komen om jouw te helpen winnen. Ze dragen je op handen over het veld. Ze tillen je naar grote hoogtes. Laat dat koppie niet hangen. Zodra je een fout maakt laten ze het je weten, maar stroop letterlijk die mouwen op. Corrigeer je fout met een dikke tackle, jaag die bal af. Laat zien dat je je niet laat kisten en de Kuipvrees zal verdampen als sneeuw voor de zon.

Feyenoord supporters zijn harde maar gevoelige mensen. Speel je in het Rood/Wit dan hebben ze eigenlijk altijd het beste met je voor! Tenzij je natuurlijk iets lelijks over Feyenoord hebt gezegd, dan kan je beter gewoon je shirt uittrekken en weggaan, want dan komt het nooit meer goed.